ปฏิเสธไม่ได้ว่าการสื่อสารเป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิตของมนุษย์
และเป็นฟันเฟืองชิ้นสำคัญในทุกภาคอุตสาหกรรม ไม่เว้นแม้แต่ "วงการเรือ"

ยิ่งยุค Digital อย่าง ณ ปัจจุบันนี้ ที่การติดต่อสื่อสารเข้าถึงทุกซอก ทุกมุมของโลก
ทำให้สะดวกและรวดเร็วในการติดต่อสื่อสารจากที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่ง

แต่ก่อนจะมาถึงจุดที่เราสามารถพูดคุยกันข้ามทวีปได้แบบ realtime
คนประจำเรือใช้วิธีไหน? ในการติดต่อสื่อสารกับบริษัทเจ้าของเรือ หรือคนบนฝั่ง
ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

รหัสมอร์ส (ค.ศ. 1835)

คือ การส่งข้อความเป็น ชุดสัญญาณเสียง ไฟ หรือ เสียงเคาะ (Click) เปิด-ปิด

ซึ่งผู้ฟังหรือผู้รับสาร ที่มีทักษะจะสามารถเข้าใจได้โดยไม่ต้องใช้อุปกรณ์ในการแปล

วิทยุโทรเลข (ค.ศ. 1896)

เป็นการส่งข้อความที่ใช้อุปกรณ์ไฟฟ้า จากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่ง

แรกเริ่มเดิมทีจะอาศัยพลังแม่เหล็กไฟฟ้าผ่านสายตัวนำที่โยงถึงกัน

แต่ภายหลังได้ถูกพัฒนาให้สามารถส่งผ่านคลื่นสัญญาณ เป็นการส่งแบบไร้สาย

ดาวเทียม (ค.ศ. 1979)

ถือว่าเป็นยุคที่ทำให้เทคโนโลยีก้าวกระโดด เพราะก่อให้เกิด

การสื่อสารผ่านดาวเทียมให้กับเรือเดินสมุทร

ไม่ใช่เพียงแค่การติดต่อสื่อสาร แต่ช่วยเพิ่มความปลอดภัยได้อย่างมาก

โทรศัพท์ไร้สาย (ค.ศ. 1981)

และก็มาถึงยุคที่ทรงอิทธิพลมาจนถึงปัจจุบัน

โดยมีการทำงานผ่านคลื่นวิทยุได้ทุกที่ (ที่สัญญาณส่งถึง)

จนปัจจุบันถูกพัฒนาให้สามารถเชื่อมต่อ Internet

เพื่อใช้ในการติดต่อสื่อสาร เปรียบเสมือน คอมพิวเตอร์ เครื่องเล็ก ๆ

VOIP (ค.ศ. 2003)

เป็นการสื่อสารทางเสียง ที่ทำงานผ่านโครงข่าย Internet

ซึ่งแก้ไขปัญหาการส่งสัญญาณที่ไม่สามารถครอบคลุมมาถึงพื้นที่ทะเล หรือมหาสมุทร

----------------------------------------------------------------------------------------

ทั้งหมดที่กล่าวมาคือ รูปแบบการติดต่อสื่อสาร

ระหว่าง เรือที่กำลังปฏิบัติงานอยู่กลางทะเล กับ บริษัทเจ้าของเรือนั้น ๆ

ซึ่งเป็นการติดต่อสื่อสารภายในองค์กร ของอุตสาหกรรมการขนส่งทางทะเล

จะมีความแตกต่างกับ การสื่อสารส่วนบุคคลหรือการสื่อสารบนภาคพื้นดิน อยู่บ้าง